ερεικώνες

Χαρακτηριστικές θαμνώδεις διαπλάσεις, τυπικές σε μερικές άγονες και ακαλλιέργητες εκτάσεις και σε παρόχθια πεδινά εδάφη (π.χ. στη Μεγάλη Βρετανία, στη βόρεια Γαλλία, στη βόρεια Ιταλία, στην Αυστραλία), στα οποία επικρατούν χαμηλά και πυκνά θαμνώδη φυτά, κυρίως ερεικίδες (ρείκι, καλλούνα και ελλοβόκαρπα σπάρτα). Οι ε. που αποτελούνται από την καλλούνα την κοινή είναι χαρακτηριστικοί των ψυχρών περιοχών, με εδάφη φτωχά, πλούσια σε σίδηρο. Οι ε. διακρίνονται σε: γνήσιους, αρκτικούςνανώδεις και αλπικούς. Η κύρια περιοχή εξάπλωσης των γνήσιων ε. είναι η βορειοδυτική Ευρώπη κατά μήκος του Ατλαντικού, όπου αναπτύσσονται κατά πυκνές συστάδες σε αμμώδη εδάφη. Τα εδάφη των γνήσιων ε. είναι ακατάλληλα για άλλη βλάστηση, εξαιτίας των χημικών οξέων που δημιουργούν. Οι αρκτικοί νανώδεις ε. συναντώνται σε όλες τις βόρειες αρκτικές περιοχές. Χαρακτηρίζονται από φυτά με μικρά φύλλα, που έχουν μεγάλη αντοχή στους ισχυρούς ανέμους και στη χαμηλή θερμοκρασία. Οι αλπικές ερεικώδεις διαπλάσεις βρίσκονται σε όλα τα όρη της κεντρικής Ευρώπης και της Ασίας και αποτελούνται κυρίως από είδη του γένους ροδόδενδρο. Ο ερεικώνας είναι μια φυτική διάπλαση, στην οποία επικρατούν θάμνοι και φρύγανα.